Hoe werd ik tekstschrijver voor de zorg?

Ooit wilde ik sportjournalist worden. Omdat sport me mateloos boeide. In mijn jeugd spelde ik de sportpagina’s van de krant en van de Voetbal International las ik ieder woord.

En ik werd het: voor verschillende dagbladen schreef ik verhalen over allerlei soorten sporten. Van eredivisievoetbal tot korfbal in de hoofdklasse. Maar ook over kendo, schaken en subbuteo en over badminton, tennis en rallyracen schreef ik stukken. Sporten waar ik niet meteen wat mee had. Maar toen ik me erin verdiepte en met mensen sprak, bleken het juist boeiende fenomenen. Sporten waar veel over te vertellen viel.

En dat probeerde ik te doen tegen mijn lezers: het verhaal vertellen over een wedstrijd, een speler of een titelstrijd. Inmiddels schrijf ik al lang niet meer over sport.

Zorg als focus

Het kan verkeren, want een wereld waar ik vooraf helemaal niets mee had, maar waar ik nu al jaren met heel veel plezier in werk, is de zorg. Gaandeweg de jaren ontdekte ik dat er heel veel te vertellen valt over die branche. Een branche die natuurlijk veel meer is dan ambulances, spuiten en gebroken benen.

Iedereen krijgt in zijn leven wel te maken met zorgverleners. Ikzelf ook. Niet zozeer voor mezelf (ik ben nu naast dat ik op mijn toetsenbord aan het tikken ben, heel hard op een stuk onbewerkt hout aan het kloppen), maar wel voor mijn naasten. Met name als het gaat om mijn zoon, heb ik de laatste jaren verschillende zorginstellingen van binnen gezien en ontelbare zorgmedewerkers de hand geschud en gesproken.

En allemaal gaven ze me één overkoepelende indruk: ze wilden voor verbetering zorgen.

Indrukwekkende verhalen vertellen

De motivatie die voor hen logisch is en volgens hen ook ‘gewoon’ bij hun vak hoort, motiveert mij weer om hun verhaal te vertellen. Zo schreef ik over en voor zowel zorgverleners als zorgbehoevenden.
Indrukwekkend zijn dit soort artikelen vaak. Ik herinner me bijvoorbeeld levendig het verhaal dat ik maakte met een mevrouw die als mantelzorger actief was voor haar man met de verschrikkelijke ziekte MS. Of dat ik met een meneer sprak over de dementie van zijn vrouw. Ontroerend.

Maar evengoed weet ik ook nog dat ik naar Leiderdorp reed om een artikel te maken over het NPBC, een instituut voor (kortweg) bekken- en endeldarmgeneeskunde. Niet een onderwerp waar je dagelijks over praat, maar evengoed erg belangrijk.

Fascinerende wereld

Natuurlijk zijn er ook minder zware onderwerpen, zoals de opening van een nieuwe zorginstelling, zorglocatie of ziekenhuis waar ik bij mocht zijn om verslag over uit te brengen of het schrijven van webteksten voor een businesscoach.

De zorg is een fascinerende wereld, waar zoveel verhalen te vertellen zijn. En die schrijf ik maar al te graag!