#MijnNote3: de Samsung Note is groot geworden
21 oktober, 2013
Mensen die mij volgen op Twitter, Instagram of Facebook konden er de afgelopen tijd niet omheen: #MijnNote3. Wat houdt dat nu weer in? Eigenlijk heel simpel: ik mocht één van de nieuwste telefoons van Samsung testen, moest daarover het één en ander publiceren en als dank daarvoor mocht ik dat toestel houden. Met als gestelde eis: ik moest eerlijk zijn over de telefoon én over de beloning.
Mijn eerlijke verhaal dus.
Zo’n twee jaar geleden ruilde ik mijn Nokia N97 Mini in voor de Samsung Galaxy Note (1). Met andere woorden: ik ging van mini naar maxi. En ik ging van een apparaat dat regelmatig haperde en draaide op een besturingssysteem dat eigenlijk al verleden tijd was naar een Android-toestel. Ik heb geen ervaring met Apple, maar Android draait gewoon lekker.
Toch miste ik aanvankelijk mijn oude vertrouwde Nokia. Waarom? Of in ieder geval: waarom vooral? Vanwege het heerlijke uitschuifbare toetsenbordje. Ik ben gewend om te tikken op/met een toetsenbord. Sterker nog: de computer is bijna zeker speciaal voor mij uitgevonden, want met mijn handschrift is het flink behelpen.
Afijn, dat toetsenbordje dus. Dat zat ook al op de telefoon die ik voor de Nokia had – en dat was toevallig ook een Samsung. Helaas heb ik de koelkast die ik daarvoor had niet meer in mijn bezit, maar het was een blauwe KPN Swing. Afijn, hieronder dus mijn verzameling tot nu toe: linksboven de Samsung D600, daarnaast de Nokia N97 Mini, linksonder de Samsung Galaxy Note 1 en rechts de nieuwe ster aan het firmament, de Samsung Galaxy Note 3.
Tikken en tikfoutjes
Na aanschaf van mijn Galaxy Note moest ik flink wennen aan het tikken op het beeldscherm, in plaats van op een keyboard. En eerlijk: ik ben er nog steeds niet helemaal aan gewend. Bij Whatsapp-berichten, sms’jes, tweets en Facebook-updates maak ik dan ook nog regelmatig onbedoelde, maar storende tikfoutjes. Maar goed, ik moet ermee dealen.
Waar gebruik ik mijn telefoon voor? Voor old-school bellen en gebeld worden en – ook al zo ouderwets klinkend – sms’en. Maar ja, zolang mijn broertje geen gewone telefoon koopt waar hij bijvoorbeeld Whatsapp op kan installeren, zal er toch af en toe een tekstberichtje heen-en-weer gaan.
Whatsapp, dus. Voor foto’s, tekstjes, complete voetbalanalyses met ander broertje. Verder speel ik ‘af-en-toe’ een spelletje: Wordfeud en Wordon zijn favoriet en ja, ik ben ook gezwicht voor het Candy Crush-virus (wie heeft de gouden tip om voorbij level 350 te komen?). Verder check ik mijn mail (met de app K9), schiet ik zo nu en dan een foto en houd ik Facebook en Twitter (met Tweetdeck) bij.
Dat ging allemaal dikke prima met de Note 1. Een telefoon waar ik dik-tevreden mee was en waarschijnlijk ook nog heel lang zou zijn. Nee, echt behoefte aan een nieuwe mobiel had ik niet. Maar als Samsung er dan toch eentje voor gratis kwijt wil, dan weiger ik natuurlijk niet.
Soepeler en sneller
En dan nu de verschillen. Natuurlijk draait de Note 3 soepeler en sneller op de meest recente Android-versie. Logisch: de telefoon is hiervoor gemaakt. Ik merkte toen ik de Note 1 middels een software-update van Jelly Bean voorzag, dat het apparaat er niet bepaald sneller op werd. Ik ben geen technisch wonder en ook geen tweaker, maar ik had al wel een de neiging om de fabrieksinstellingen eens in ere te herstellen. Hoeft nu dus niet meer, want de Note 1 gaat de deur uit (iemand nog belangstelling?).
Wat meteen opvalt: de ‘3’ is een stukje ranker en flink dunner. Lichter ook. Dat terwijl het scherm veel groter oogt en ook nog eens een stuk helderder is. Werd de Note 1 destijds een phablet genoemd (een combinatie van een phone en een tablet), onhandig ook voor mensen met kleinere handen en haast niet mee te nemen in de broekzak; ik kan alleen maar zeggen dat de Samsung Galaxy Note groot is geworden, in de zin van volwassen.
Mirakel
Het is gewoon een hele fijne telefoon, waar ik me de komende jaren ongetwijfeld mee ga vermaken. En wat opvallend is: ik hoef mijn toetsenbordje niet meer te missen. Want het grootste mirakel voor mij zit ‘m in de handschriftherkenning van de Note 3. Met de S-Pen (een fijne vernieuwde versie van het pennetje dat ik bij de Note 1 ook al veel gebruikte) kan ik gewoon in mijn eigen doktershandschrift op het beeldscherm maggelen: de Note maakt er zonder blikken of blozen in ruim 90% van de gevallen het juiste woord van. Wonderbaarlijk!
morgen meer, intussen weten wat andere deelnemers aan het project #MijnNote3 van de telefoon vinden en wat ze ermee deden: kijk hier. Er staan ook wat postjes van mij tussen.
Hoe krijg je dat nu voor elkaar? Wil ik ook wel, zo’n klusje.
Het was voor mij ook een volslagen verrassing toen ik het bericht in mijn mailbox vond. Heb me ooit aangemeld als tester van Samsung (kon toen via FB, geloof ik), maar deed er verder nooit meer wat mee 😉
Puur geluk dus.
Mazzelaar. Als je oude toestel nog een beetje courant is kan je die mooi verkopen.
Da’s dus de Note 1 😉
Aha.
Leuke review. Is die stylus handig? Gebruik je hem ook om mee te schetsen (wat je in die reclames vaak ziet)? https://www.itrecruitmentblog.nl
Dank je, Raymond.
Ik vind de stylus erg handig. Gebruik ‘m niet om te schetsen, want ben meer van de woorden dan van de tekeningen. Maar het zal ongetwijfeld kunnen.
Misschien ontdek je nog een verborgen talent ;-).
[…] Nogmaals: in ruil voor wat aandacht op mijn sociale kanalen mocht ik van Samsung/We Are First de door mij beoordeelde Samsung Galaxy Note 3-telefoon houden. Daarbij werd duidelijk gezegd dat ik volledig vrij was in mijn oordeel. En daarbij hoort ook een kritische noot. Die kraak ik nu. […]