Het verhaal van Erik & Diederik (en Harrie)

Het bleek dat er in ‘mijn eigen’ Hengelo een cricketclub was, die ook nog letterlijk aan de weg aan het timmeren was. Er werd namelijk druk gebouwd aan een nieuw clubhuis. Een mooie gelegenheid om deze sport eens uit de schaduw te halen.

Een verhaal over verhalenvertellers

We arrangeerden een ontmoeting tussen de voorzitter van de Hengelose vereniging en cabaretier en erkend cricketliefhebber Erik van Muiswinkel. Dat de preses van voren ook nog Diederik heette, was meer dan mooi meegenomen. Immers: Van Muiswinkel maakte op dat moment nog furore als theaterduo met Diederik van Vleuten. Vleut & Muis, oftewel: Erik en Diederik.

Dat konden we mooi gebruiken in het stuk.

Het artikel zelf is volgens mij prima geslaagd (lees het na in mijn portfolio), maar het gaat me nu even om hoe het tot stand kwam. Vraag me even niet precies waarom, maar ik belandde vooraf in ieder geval in de auto van de fotografe-van-dienst. Zal wel iets met een voettocht te maken hebben gehad van parkeerplaats naar het clubhuis-in-aanbouw, die anders te lang zou zijn geweest.

Afijn, we bespraken de opzet van die middag. Eerst zouden we het interview doen en daarna nog een fotoshoot. Ik vroeg aan de fotografe of het misschien mogelijk was om een foto van Van Muiswinkel en mij te maken, want daar zou ik mooi mee kunnen pronken op mijn website. “Bovendien is hij één van mijn favoriete cabaretiers”, vertelde ik er nog bij.

Het zou goedkomen, verzekerde de fotograaf me.

Wij stapten uit de auto en liepen op Erik en Diederik af. Gaven beide keurig een handje en stelden ons voor. “Mag ik straks ook nog even een apart fotootje maken van de redacteur en u samen”, vroeg de fotografe na het handenschudden meteen. “Hij is namelijk een groot fan van u.”

Toen wist ik me even geen houding te geven…

Die andere theaterheld

Vrijdag (27/3/2015) reis ik trouwens af naar Doetinchem, waar een lang-verwachte en niet meer gedachte theaterwens in vervulling gaat. De man naar wiens conferences ik met veel plezier luisterde op mijn studentenkamer in Leeuwarden, ga ik nu eindelijk live zien.

Waarom ik juist zo van de voorstellingen van Harrie Jekkers houd? Vanwege de verhalen en vanwege de manier waarop Haagse Harrie die verhalen vertelt. Hij neemt je mee, zoomt in op details en vergeet daarbij niet om het grote geheel in de gaten te houden.

Een meesterverteller.

En dan nog eentje met humor ook. Geen droge kost, maar juist origineel taalgebruik. Ingepakt in een jasje van Haags dialect en dan ook nog vergezeld met prachtige liedjes.

Jekkers (oud-zanger van Klein Orkest) staat voor het eerst sinds jaren weer op het podium. Dit keer samen met Jeroen van Merwijk, dus dat moet wel goed komen. Ik verheug me heel erg op dit avondje theater, ben er zelfs in geslaagd om kaarten te bemachtigen voor de eerste rij.

Als Jekkers me nu maar niet het podium opsleept…