Op reis (1) – Soestdijk

Ik vertelde u gisteren al: ik was even weg. Maar eigenlijk was dat maar de helft van het verhaal. Of, om nog preciezer te zijn: nog veel minder. De reis ging namelijk donderdag eerst heen en weer naar Groningen, om de kinderen naar opa en oma te brengen. Toch een slordige 250 kilometer.

Vrijdag gingen we vervolgens naar Soestdijk. We hadden natuurlijk prima weer voor een paar fijne oer-Hollandse foto’s.

Ergens dit jaar werd bekend dat het eind 2010 afgelopen zou zijn met rondleidingen in paleis Soestdijk. Nu ben ik niet zo’n koningsgezind type, maar ik ben wel erg geïnteresseerd in de glorie van weleer. En laten we eerlijk zijn: Juultje en Bennie wisten ons wel te vermaken!

Eén van de grote voordelen van een schoonvader die inmiddels de seniorenleeftijd ruimschoots is gepasseerd, is dat hij zich als lid mag aanmelden voor omroep MAX. En schoonvader las in het ledenblad dat er via MAX georganiseerde rondleidingen geboekt konden worden. Nu: 1 en 1 is 2: wij gingen met de schoonfamilie mee. Niet met de bus overigens, want we dan hadden we al heel erg vroeg in Zwolle moeten zijn (en bovendien hadden we ‘s avonds ook nog iets te doen, waarover morgen meer). Dus lekker met de eigen auto op ons dooie akkertje naar het voormalig koninklijk paleis gereden.

En daar maakten we dus kennis met de wereld achter de schermen van de andere koninklijke familie, die zonder hoofdletter ;-). Helaas mochten we ín het paleis geen foto’s maken, vanwege de broosheid van het gebouw. Wat inderdaad geen overbodige luxe was, want het gebouw hing nog net niet met plakband, kauwgum en Pritt-stift aan elkaar, maar echt veel onderhoud had het ook niet gehad de afgelopen tijd. Daar gaat heel wat belastinggeld inzitten om het weer een beetje toonbaar en modern te maken. Al was dat wat er was wel de moeite van het bekijken waard.

Opvallend: veel meer aandacht voor Bernhard dan voor Juliana. Zoals bij het echtpaar zelf ook de meeste aandacht naar de man des huizes ging. Maar ook de andere bewoners die in het verleden binnen de muren van het voormalige jachtslot woonden kwamen aan bod.

Een prima dag, waarop we ondanks het koude weer volop genoten. Zélfs van de MAX-maaltijd na afloop, die niet eens vergezeld ging van een stofzuiger- cq elektrische deken-demonstratie.
En we namen de grijze duiven met wie we ons omringden maar voor lief ;-) Dat MAX’ Jan geen mop kwam debiteren, scheelde al een hele hoop.

Over het avondprogramma morgen meer.