Menu

Olympus PEN - mijn bevindingen

20 juli, 2009

Het begon met een persbericht, dat in mijn mailbox verscheen. Olympus introduceerde een nieuwe camera, de PEN. Of een nieuwe camera? Eigenlijk betreft het een digitale voortzetting van de analoge PEN, die al sinds 1959 bestaat.  Afijn, ik mailde de pr-medewerker van Olympus terug dat ik wel als testpersoon wilde dienen voor deze nieuwe camera. ‘En als tegenprestatie schrijf ik mijn bevindingen over de PEN op mijn drukbezochte (ahum) weblog‘, opperde ik nog stoer. Om er meteen bij te denken: hier hoor ik toch niets van terug.

Niets was echter minder waar: een aantal dagen later had ik een keurig mailtje terug. Een koerier zou de camera afgelopen donderdag komen brengen en ‘m vandaag weer op komen halen. En dus was ik de afgelopen dagen met de PEN in de weer. Een tennistoernooitje zorgde ervoor dat ik niet iedere dag kon fotograferen, maar ik heb wel een eerste indruk van de camera gekregen. En beloofd is beloofd: hierbij mijn bevindingen.

Aardbeiplantjes

Fotograaf

Laat ik vooropstellen dat ik geen professionele fotograaf ben en ook niet op de hoogte ben van alle technische faciliteiten die een camera biedt. Ik interesseer me er wel voor en blijkbaar valt mijn fotografie wel in de smaak. Voor mijn werk schiet ik namelijk regelmatig foto’s, die ook worden afgedrukt in verschillende media. Ik ga hier dan ook niet in op technische details, maar meer op hoe de camera voelt.

Normaliter werk ik – naar volle tevredenheid – met mijn ‘oude’ spiegelreflex Nikon D50. En dat blijf ik ook doen, al was het alleen al omdat ik geen minimaal 700 euro over heb voor een nieuwe camera, terwijl mijn oude nog prima bevalt.

Simpele bediening

Uniek aan de PEN is natuurlijk, dat de camera geen spiegels heeft, maar wél van verschillende lenzen voorzien kan worden. Dat is fijn, omdat je door verschillende lenzen te gebruiken natuurlijk meer mogelijkheden met de camera hebt. Dat vind ik juist ook het fijne aan mijn spiegelreflex. Het nadeel van de PEN is in mijn opinie, dat-ie niet lekker in de hand ligt. De camera is niet zwaar, maar ook niet echt groot. De bediening, die op zich relatief simpel is, wordt zo toch ingewikkeld omdat de knopjes dicht op elkaar zitten.

Bovendien vind ik de het niet handig dat er geen zoeker in de camera is verwerkt. Nu moet alles met het LCD-schermpje gebeuren en daar kun je niet altijd goed zien of je de zaak scherp stelt. En het grote nadeel van niet-spiegelreflex is natuurlijk dat je niet ‘live’ kunt fotograferen. Er zit altijd een tijdje tussen drukken en de uiteindelijke foto. Daarom is de PEN voor mij ook meer een (hele goede) compactcamera dan een echte vervanger voor een SRL. En dan kom ik weer bij mij eerste punt: ik vind zevenhonderd euro voor een compactcamera wel erg veel geld. En dus blijf ik gewoon bij mijn Nikon, die weliswaar een stuk minder megapixels schiet, maar wel erg lekker fotografeert.

Dan hieronder een compilatie van de PENnevruchten:

Pim bbq

De barbecue die we hadden, beviel goed. En het was natuurlijk een mooie gelegenheid om de camera uit te testen. De foto’s zijn ook op mijn Flickr-pagina te bekijken, in de speciale PEN-sectie.

Oh ja, met de camera kun je ook filmen. Ook dat hebben we geprobeerd.

2 reacties op “Olympus PEN – mijn bevindingen”

  1. Lisbeth schreef:

    Toch wel leuk dat je de camera mocht uitproberen en ik ben blij om te horen wat de nadelen zijn, zoals niet live fotograferen en dat het niet zo lekker in de hand ligt want 700 euro vind ik ook nog wel wat duur. Voor het geval dat de prijs gaat zakken houd ik het toch maar in de gaten.

    groetjes

  2. […] De eerste keer was met de introductie van een nieuwe camera, de Olympus PEN. Ik mocht die camera van de fabrikant een paar dagen gebruiken om daarna mijn bevindingen op mijn blog te publiceren. Zo gezegd, zo gedaan. […]